Maffiose provincie plaatst gemeenten buiten spel
Het zal lastig worden voor de gemeenten Heerlen en Landgraaf om de afgraving van de mijnsteenberg op de Heksenberg tegen te houden. De provincie gebruikt het zware Provinciale Inpassingsplan als wapen om bedrijf Sibelco nog eens 15 jaar (na 2020) te laten ontgronden. Zo’n plan zet de lagere overheden aan de kant, ook als zij het niet eens zijn met het provinciale belang. Waarom schiet de Provincie op voorhand met een kanon? Of weten ze stiekem dat het hele proces rondom de aanstaande vergunning bepaald niet vlekkeloos verlopen is? Talrijke bezwaren van bewoners en stichtingen leggen het steeds maar weer af tegen de belangen van een relatief klein buitenlands bedrijf. Omliggende wijken in de getergde gemeenten moeten zich daarom nu opmaken voor jarenlange overlast, waardedaling van hun woningen en mogelijk gezondheidsrisico’s van de afgraving en ontgrondingen. Wat gaat schuil achter de maffiapraktijken in Maastricht?
De stichting heeft de betreffende Provinciale stukken in haar bezit. Er komt zoals gezegd een provinciaal inpassingsplan (PIP) voor de transformatie van het Sibelcogebied Heerlen –Landgraaf. Gedeputeerde Staten van Limburg hebben hiermee op dinsdag 24 oktober 2017 ingestemd. Daarmee stemmen GS in enerzijds met de ontwikkeling van een vanaf 2020 gefaseerd opengesteld hoogwaardig natuur- en recreatiegebied van regionale betekenis en anderzijds met het voornemen de zilverzandwinning door Sibelco te verlengen tot 2036. Al eerder zijn plannen en beloftes met dezelfde strekking nooit nagekomen door Sibelco en ook niet afgedwongen door diezelfde Provincie. Het milieueffectrapport (MER), dat in het kader van het provinciaal inpassingsplan is opgesteld, concludeert dat de milieueffecten vallen binnen de wettelijke normen. Dat is helemaal een vreemde conclusie, wanneer je bedenkt dat de ‘slager zijn eigen vlees mag keuren’. Eerder is al aangedrongen op een onafhankelijk onderzoek, te meer omdat de mijnsteenberg zwaar vervuilde, mogelijk asbesthoudende materialen bevat. Ook de schade van de ontgrondingen aan de Brunssummerheide, geopperd door externe deskundigen, worden stelselmatig genegeerd. Sibelco wil, na afloop van de huidige vergunning in 2020, de winning in Heerlen en Landgraaf voortzetten en uitbreiden. Dit zilverzand wordt gebruikt als grondstof voor onder andere hoogwaardige digitale beeldschermen. Aan het winnen van zand verbindt de Provincie de strikte voorwaarde dat dit gebeurt met grote maatschappelijke meerwaarde voor het gebied. Maar die meerwaarde ontstaat ook als de originele plannen gevolgd worden als de huidige vergunning in 2020 afloopt en die meerwaarde is nu nodiger dan het vergunnen van zilverzand. De daarbij beoogde gebiedsontwikkeling is vastgelegd in het Plan van Transformatie, waarmee GS op 14 april 2015 hebben ingestemd. Vervolgens ondertekenden in juli 2016 de colleges van B&W van de gemeenten Heerlen en Landgraaf, de Provincie Limburg, de Vereniging tot behoud van Natuurmonumenten in Nederland en Sibelco een samenwerkingsovereenkomst voor de transformatie van het gebied. Dat laatste is uiterst discutabel, omdat het hele proces omgeven met incidenten, waaronder het noodgedwongen opstappen van bewoners en bestuurders.
Verdere procedure
Eind dit jaar wordt het voornemen van GS, om Provinciale Staten te vragen een PIP vast te stellen, voorgelegd aan de gemeenteraden van Heerlen en Landgraaf. Het MER wordt daarbij ter beschikking gesteld. De vaststelling van het ontwerp-PIP en de ontwerpvergunningen – inclusief MER – door GS staat gepland in het voorjaar 2018. Daarna worden de ontwerpbesluiten ter visie voorgelegd aan omwonenden en andere belanghebbenden. Ten slotte wordt de vaststelling van het provinciaal inpassingsplan door Provinciale Staten voorzien in het najaar van 2018.
Het is aan de hoogste tijd dat er een einde gemaakt wordt aan deze schijndemocratische vertoning en een onderzoek komt naar de belangenverstrengeling tussen Sibelco en de ambtenarij van de Provincie Limburg.