Vertrouw Sibelco niet als het met geschenken komt

Het is eigenlijk heel eenvoudig. De (reeds) verlengde vergunning van Sibelco loopt af in 2020. Dan moet de multinational stoppen en volgens de regels het groevegebied herinrichten als natuurgebied met recreatieve doeleinden. Denk aan een zwemstrand, visoever, fiets- en wandelpaden en parkeerterreinen. De omliggende wijken zijn bovendien eindelijk verlost van decennialange overlast van industriële activiteiten. Voor alle duidelijkheid: deze afspraken zijn nog steeds van kracht, want ondanks hetgeen Sibelco en de Provincie ons doen geloven, ligt er geen nieuwe vergunning. Maar Sibelco onderhandelt omdat het van mening is rechten te kunnen ontlenen aan allerhande ‘intentieverklaringen’ en ‘plannen van transformatie’ die ze naar eigen zeggen in overleg met belanghebbenden is overeengekomen. Plannen, intenties, maar dat zijn nog geen vergunningen. Sibelco is wel eigenaar van de berg met daaronder miljoenen aan waardevol zilverzand, maar mag eronder geen zand winnen. Sibelco doet ons geloven alsof ze daar dus nu afstand van neemt. Je kunt geen afstand nemen van iets dat je niet hebt. Sibelco moest al delen van de groeve herinrichten, de zuidwestplas in 2004 openstellen. Maar dit is waarlijk al 14 jaar uitgesteld als pressiemiddel voor het verkrijgen van een nieuwe vergunning. Sibelco doet ons geloven dat na een nieuwe vergunning in 2032 het hele gebied tot een ongeëvenaard recreatiepark wordt omgetoverd als maatschappelijke meeropbrengst van die verlenging. Maar het simpele feit is dat Sibelco al moet herinrichten bij einde huidige vergunning in 2020.

Het lijkt bijna op het Stockholmsyndroom, we beginnen ons te vereenzelvigen met de gijzelnemers, de Provincie en Sibelco die in hun zelf verkozen huwelijk commerciële doelen als maatschappelijke belangen presenteren en bij tegengas stevig ambtelijk taal bezigen waaraan we als oplettende en bezorgde burger overgeleverd lijken. Nog te zwijgen van het Provinciaal inpassingsplan waarmee Maastricht de intussen ook tegenstribbelende mijnstreken met het zwaarst denkbare middel wilde inbinden.

Vertrouw de Grieken niet als ze met geschenken komen. Of beter: Als de vos de passie preekt, boer, let op je ganzen! Het is echt heel eenvoudig. Sibelco is meer dan genoeg gegund en vergund. Er gloort in 2032 niets meer dan ook al in 2020 gloort. De vos wil meer en dan gaat ten koste van de Brunssummerheide. De vos is sluw en weet dat de gemeente nog niet heel veel kan met de mijnsteenberg (als beoogd monument) want die kan niet als zodanig ingericht en opengesteld worden met een gevaarlijk diep gravende buurman.

We volgen onze eigen passie die voortkomt uit ons gelijk, opgebracht met het geduld dat we al sinds de bruinkool- en steenkoolwinning uit de vorige eeuw hebben moeten tonen. Een einde aan kraters en kaalslag, een leefomgeving die veilig wordt en waar eindelijk natuur en cultuur de ruimte krijgen. Laten we ons ontworstelen aan het Sibelco syndroom. 2020 moet het jaar worden van de vrijheid. Met een mooie mijnsteenberg als herinnering en symbool van verzet tegen het ongebreidelde winstbejag van een ondernemer en een discutabel en laconiek provinciaal bestuur.