10 weken in een plattelandskliniek

Als vrijwilliger werken in een kliniek in Nepal. In je eentje tussen gastvrije Nepalezen, maar ook in eenvoud en zonder veel (hulp-)middelen. Marjo Habets uit Sittard neemt ons mee in haar positieve ervaringen. Hieronder haar verslag!

“Een artikel in de krant van Albert Kampermann en…. Ik pakte de telefoon en dacht nu of nooit!

Mijn droom verwezenlijken die ik als kind al had. Ik trok de stoute schoenen aan en gaf me op om als verpleegkundige 10 weken te gaan werken in een 24 uursshow kliniek in Aalapot 40 km noord-oosten van Kathmandu. Ergens op het platteland tussen de rijstvelden, aardappelvelden , groentetelers en prachtige gele mostardzaadvelden en   De geitenboeren en de koeienbezitters.

Een geweldige omgeving waar de zon opkomt om 6 uur en je de geur van kachels ruikt met de dauw van de beginnende dag. Zo word ik wakker op het balkon bij  mijn kamer.

Na een aantal voorbereidingen ben ik dus hier beland. Eerst twee dagen acclimatiseren in Kathmandu,waarna ik door de organisatie hiernaar toe ben gebracht.

Het was even wennen aan de basis dingen die je nodig hebt: een bed een douche een toilet( twee voetstappen) en een keuken. Meer heb je ook niet nodig. Ik heb  zelfs een bureau waar ik iedere dag aan eet , lees ,schrijf , puzzel, op mijn I-pad werk of zit te breien.

En er wordt geweldig voor me gezorgd.  Ik hoef maar te roepen of ze brengen me eten brood ,fruit, wc papier en noem maar op.

Regelmatig eet ik bij mijn collega’s thuis . Schuif aan tafel aan of zit gezellig op de grond met ze.

Vaak is het handen en voeten werk want Engels spreken maar weinig mensen op het platteland.

Het werk in de kliniek is zeer afwisselend. De eerste drie weken heb ikzelf helpen vaccineren tegen corona omdat de mensen hun tweede vaccinatie nog moesten krijgen. Op scholen in het dorp gingen we te voet of met de scooter vaccineren. De vaccin stonden  keurig in een ijskast met aggregatie . Hier had de overheid voor gezorgd. Prima geregeld.

Iedere donderdag is consultatiebureau ,dan worden de baby’s en de kleintjes,  gewogen en gevaccineerd. Hetzelfde programma als bij ons. De moeders krijgen dan nog voorlichting over het eten en drinken. Verder is er een programma over familieplanning. Over de prikpil, de implanonstaafjes, het spiraaltje en het condoom, deze laatste kunnen ze meenemen hangen in een box bij de ingang. Voorlichting wordt gegeven in de kliniek, maar ook door een groep vrouwen die hier bij elkaar komen en vergaderen en zelf voorlichting krijgen, ook  over voeding en hygiene. Deze vrouwen gaan dan weer naar de dorpen in de omgeving en geven dan voorlichting daar over deze onderwerpen.

Vervolgens de artsen. Ik blij want deze spreken Engels!!! Deze hebben een baan van huisarts tot tandarts. Hier in deze kliniek komt echt vanalles. Wonden die gehecht moeten worden? Doet de verpleegkundige ook.

Veel longproblemen door kachels en stof. TBC komt ook nog regelmatig voor.

De ongevallen worden binnen gebracht ,wonden verzorgd en eventueel door een ziekenauto opgehaald als dat nodig is. Veel diarree door besmette of slechte voeding. Tanden worden ook veel getrokken . Er zijn hier geen tandartsen of de mensen kunnen het niet betalen. Soms neemt de arts de patiënt mee op de scooter in de ochtend, de tanden worden getrokken en in de middag neemt hij de patiënt weer mee.

Ook op huisbezoek gaan doe je te voet en neemt alles mee.

Dus je kunt eigenlijk zeggen er komt echt alles naar de kliniek!

Het geboorte centrum bereidt zich  ook steeds verder uit. Vrouwen die in verwachting zijn, melden zich hier en worden begeleid tot dat ze moeten bevallen en dat gebeurd dan ook hier. Ik mocht er een aantal mee maken van stortbevalling tot grondbevalling! De verpleegkundige zijn breed opgeleid en  doen deze bevallingen ook. Vaak ook in de nacht, dan slaapt er iemand extra in de kliniek.

Er is ook een klein laboratorium dat elke dag open is. Iedere zondagochtend en woensdagochtend wordt er bloed geprikt bij diabeten en cholesterol patiënten en wat nog  nodig  is. Ook hier kun je helpen prikken .

Dan de poetsploeg. Die hadden ook een handje hulp nodig ,want er lag zoveel stof. Daar hygiëne erg belangrijk is in de zorg ben ik maar mee gaan helpen . Tijd over? Dan gaasjes vouwen, rolletjes verband  en dotjes watten maken.

Alles wordt gesteriliseerd in een autoclaaf. Ook de materialen. Dat is een geweldig apparaat.

Zo leer je nog van alles!.

De taal dat is het enige probleem. Je moet vaak met handen en voeten werken om ze iets duidelijk te maken en dat gaat redelijk.. Het jammere is dat de patiënten je niet verstaan. Dan kun je niet vragen waar doet het pijn of wat is er gebeurd?

En schrijven gaat niet dat is erg moeilijk en alles wordt er nog met de hand geschreven.  Niks computer , behalve het laboratorium  en degene die organiseerd heeft er een.

Al bij al is het een geweldig goed functionerend kliniekje waar ze echt trots op mogen zijn.

Ik heb er in elk geval genoten van alles wat ik heb mogen meemaken. Men is enorm gastvrij en erg vriendelijk. Het komt er wel op neer dat je eigen initiatief moet nemen en zelf moet kijken wie of wat je kunt doen.

En er is veel te doen!!!  Ik heb er een onvergetelijke tijd gehad, waar ik ze erg dankbaar voor ben….”