Ze werden opgewacht door de directrice, zij kende Marjo nog van 2 jaar geleden toen ze nog in de oude school zaten. De kinderen waren super nieuwsgierig naar ons en riepen “how are you, namaste” giechelend met elkaar over die twee vreemde vrouwen! Ook de andere teamleden waren enthousiast over hun komst.
Bij binnenkomst werden ze direct naar boven geleid waar de kamer van de directrice was. Daar hebben ze alle in Nepal gekochte materialen; schriften, potloden, pennen, een bal, een cricket bat en een springtouw, ook de spulletjes uit Nederland zoals knipjes en elastiekjes voor de haren van de meisjes uitgestalt op de tafels.
Na een kort gesprekje met de directrice gingen ze naar het dakterras waar alle blije kinderen in mooie blauwe trainingspakjes op de grond zaten te wachten totdat hun bord gevuld werd met een flinke lepel bruine pap. Daarvan smulden zij, het bord werd zelfs nog afgelikt, veel kinderen vroegen nog een extra lepel pap.
Elke dag wordt er een warme lunch voor hun gemaakt zoals pap, groenten, rijst enz….. mede door de sponsoren uit Nederland en HCH is dit mogelijk. Het was een feest om de blije kinderen te zien eten en daarna in de rij bij de kraan om het bord schoon te spoelen.
De school zag er kaal uit, er hingen enkele tekeningen aan de muur, tot onze grote verbazing was de school niet aangesloten op elektriciteit! Er stonden weinig bankjes en tafels, bij het afscheid nemen, zagen ze in een lokaaltje de kinderen met zijn allen zittend op de grond naar een filmpje kijken op een mobiele telefoon. Helaas zijn er maar 2 leerkrachten voor ongeveer 60 kinderen, er zijn wel ongeschoolde ondersteuners.
Jammer genoeg is dit alles de realiteit in een school die naast de inkomsten van het rijk afhankelijk is van de inzet van de gemeenschap die erg arm is en daardoor weinig tot niets voor de school doet.
