Vorig jaar april richtten twee aardbevingen ongelooflijk veel schade aan in Nepal. In het donateursmagazine van Wilde Ganzen in juni 2015 las u hoe lokale en Nederlandse partners te werk gingen om projecten die zij steunden weer op te bouwen. Hoe staat het nu? Interview met Albert Kampermann van HCH.
“De kliniek in Mainapokhari is ondertussen bekend bij iedereen. Het gebouw heeft de aardbeving doorstaan en dat heeft zich rondgesproken in dit gebied waar geen goede zorg is voor de 60.000 inwoners. Nu zien we bijvoorbeeld dat ouderen, op een brancard van bamboe, door de familie uit de bergen naar het ziekenhuis worden gedragen. De kliniek is, met 400 patiënten per maand, inmiddels toe aan uitbreiding!”
Hulp blijft komen
“Toch laat de aardbeving haar sporen na. Een leraar van een school vertelde me dat Nepal door de aardbeving 50 jaar terug in de tijd is geworpen. Een schrijnend voorbeeld is ons project in Thali, een kleine gemeenschap in de Kathmandu vallei waar 40 kinderen uit de laagste kastes les krijgen in een soort van schuur. Op een lemen grond tussen onafgewerkte muren met ramen zonder glas. Zonder water en elektriciteit. De ouders vinden geen werk en sturen hun kinderen naar school in de hoop dat ze daar wat te eten krijgen. Met ons voedselprogramma lukt dat gelukkig ook. Deze zomer gaan we het gebouw opknappen en we hebben veel schoolmeubilair verzameld dat we gaan verschepen naar Nepal. Op die manier hopen we een aantal scholen te helpen. Want het kan – en mag – niet zo zijn dat de mogelijkheid tot onderwijs belemmerd wordt. Dat zou nog erger zijn dan de aardbeving zelf.”